Liverpool unnu nágrannana í Everton í dag á Anfield í hörkuleik, þar sem dómarinn veifaði 10 gulum spjöldum og tveimur rauðum og Liverpool misstu fyrirliðann útaf með rautt eftir 19 mínútur.

Jæja, byrjum á byrjuninni. Rafa stillti þessu svona upp í upphafi:

Leikurinn byrjaði alls ekki vel fyrir Liverpool og Everton höfðu yfirhöndina fyrstu 20 mínúturnar. Þeir fengu nokkur færi og Liverpool átti í erfiðleikum með að stjórna spilinu. Á 19 mínútu breyttist leikurinn hins vegar mikið þegar Steven Gerrard fékk sitt annað gula spjald og þar með rauða spjaldið.

Það verður eflaust mikið skrifað um dómara leiksins, Phil Dowd. Ég verð að segja að ég var nokkuð sáttur við dómgæsluna hans fyrir utan nokkra hluti. Í fyrsta lagi var fyrra spjaldið á Gerrard að mínu mati óþarfi. Gerrard sparkaði boltanum í bultu þegar Everton fékk aukaspyrnu. Samkvæmt bókinni er þetta gult, en á 15. mínútu í leik Everton og Liverpool, þá finnst mér þetta óþarfi að spjalda það.

Einnig fannst mér spjöldin á Alan Stubbs og Harry Kewell vera óþarfi. Þeir voru eitthvað aðeins að vinna sér pláss í teignum. Fyrir það gaf Dowd báðum þeim gult spjald. Annað var ég nokkuð sáttur við. Leikurinn var harður á tímum og brotin verðskulduðu mörg gul spjöld.

Einsog ég sagði, þá fékk Steven Gerrard sitt annað gula spjald á 19. mínútu þegar hann braut á leikmanni Everton rétt fyrir utan teiginn. Dowd dæmdi strax aukaspyrnu og gaf Gerrard gult spjald. Klárlega réttur dómur. Ég var verulega pirraður, en ekki útí dómarann heldur heimskuna í Gerrard. Ég sagði við vin minn í hálfleik að þetta hefði minnt á Gerrard fyrir 3-4 árum. Staðreyndin er sú að á síðustu árum hefur Gerrard róað sig verulega og hann lætur nánast aldrei skapið ýta sér útí heimskuleg brot. En kannski vantaði honum bara smá hvíld. 🙂

Það, sem eftir lifði af fyrri hálfleik var leikurinn í járnum. Everton var örlítið sterkara ef eitthvað var og maður beið eiginlega eftir hálfleiknum með eftirvæntingu í þeirri von um að Rafa Benitez myndi breyta hlutunum. En nokkrum sekúndum áður en flautað var til hálfleiks fengu Liverpool menn hornspyrnu og úr henni skoraði önnur Neville systirin, **Phil Neville** glæsilegt sjálfsmark. 1-0 fyrir Liverpool í hálfleik.

Í seinni hálfleik breyttist leikurinn svo. Liverpool tók öll völd á vellinum og 10 leikmenn Liverpool yfirspiluðu 11 menn Everton. Þegar stutt var liðið af hálfleiknum þá gaf Reina langa spyrnu fram á völlinn, Crouch skallaði áfram á **Luis Garcia**, sem lyfti þá frábærlega yfir Richard Wright í marki Everton. Frábærlega klárað hjá Luis Garcia og Liverpool menn fögnuðu gríðarlega (Pepe hljóp m.a.s. alla leið frá markinu uppað hornfánanum hinum megin til að fagna)!

Liverpool hélt svo áfram að sækja, en á 60. mínútu fengu Everton hornspyrnu og úr þeirri spyrnu skoraði Tim Cahill, staðan orðin 2-1 fyrir Liverpool.

Eftir það héldu Liverpool menn áfram að sækja og áttu nokkur góð færi. Xabi Alonso skaut m.a. í slána úr aukaspyrnu og Richard Wright varði glæsilega frá Harry Kewell. Á 75. mínútu fékk svo Andy van der Meyde rautt spjald fyrir að gefa Xabi Alonso olnbogaskot þegar að þeir fóru saman upp í skallabolta. Réttur dómur. Síðan skoraði Sami Hyypia mark eftir aukaspyrnu frá Xabi Alonso en það var dæmt af vegna þess að Crouch var rangstæður.

Eftir það var þetta orðið nokkuð klárt. Nokkrum mínútum fyrir leikslok skoraði svo **Harry Kewell** frábært mark. Hann fékk boltann fyrir utan vítateig og ákváðu Everton menn að fara ekki í hann (nota bene, EKKI góð hugmynd!), svo að Kewell mundaði vinstri fótinn úr kyrrstöðu og skaut frábæru skoti í markhornið framhjá Wright. Frábær endir á frábærum seinni hálfleik.

**Maður leiksins**: Þetta er nokkuð erfitt. Allt liðið (utan Gerrard) á mikið hrós skilið fyrir frábæran leik eftir að við lentum manni undir. Að ná að vinna 3-1 einum færri er frábær árangur, sérstaklega þegar litið er til þess að Everton hefur verið á miklu skriði að undanförnu. Ég verð þó að minnast á nokkra leikmenn.

**Peter Crouch** og **Luis Garcia** voru að mínu mati frábærir í dag. Flest litlu trixin virkuðu hjá Garcia í dag og hann var sífellt ógnandi. Crouch olli allskonar vandræðum í vörn Everton þrátt fyrir að hann væri einn mestallan tímann. Markið hjá Luis Garcia var líka frábært. Harry Kewell á líka hrós skilið fyrir leik sinn í vinstri kantinum. **Momo Sissoko** var líka sterkur inná miðjunni og frábært að hann sé kominn aftur. Svo voru Carra og Hyypia sterkir í vörninni.

En kóngurinn í dag var að mínu mati klárlega **XABI ALONSO**. Hann tók einfaldlega að sér að stjórna þessum leik. Hann vann boltann hvað eftir annað af Everton mönnum, var oft orðinn aftasti maðurinn þegar að Everton sóttu og barðist gríðarlega vel. Hann róaði líka spil okkar manna niður og lét menn fljótt gleyma því að við værum einum færri. Frábær leikur hjá Spánverjanum. Eina leið Everton til að stöðva Xabi var að brjóta á honum.

Við erum þá komin tímabundið uppá 2. sætiði í ensku deildinni, en Man U á auðvitað þrjá leiki til góða á Liverpool núna. Það breytir því ekki að það setur pressu á Man U að sjá okkur þarna fyrir ofann á töflunni. Gerrard er kominn í eins leiks bann, en einsog liðið lék í dag ætti það ekki að hafa mikil áhrif gegn W.B.A. á útivelli.

Þetta var allavegana frábært í dag og okkar menn geta verið stoltir.

Váááá!!!!!! þetta var nú meira burstið. Ég man ekki í fljótu bragði hvenær við unnum síðast stærra en þetta, var það um árið gegn Stoke í Karmellubikarnum eða gegn Crystal Palace 1989 þegar við unnum 9-0? Það hlýtur einver að koma með það í kommentunum hins vegar ætla ég að byrja á basic-inu.
Byrjunarliðið í dag:

Varamenn: Dudek, Morientes, Kewell, Cisse og Kromkamp.

Ég var rétt að átta mig á byrjunarliðinu þegar það kom sending fyrir markið, Sissoko skallaði boltann einhvern veginn aftur fyrir sig (klafs) og þar var Hyppia mættur og skallaði í gegnum klofið á Taylor 1-0 eftir 1. mínútu.
Fínt mark og gaman að sjá Finnan skora loksins. Síðan var ég að gleðja mig yfir því að sjá Sissoko inná og einnig Riise þegar Gerrard átti góða sendingu fyrir markið, boltinn skoppaði einu sinni á markteigshorninu og þar var Crouch mættur og skollaði í Taylor og inní markið. Greyið Taylor og hann átti eftir að eiga vondan dag! 2-0 eftir 5 mínútur.

Ótrúleg byrjun og í raun var leikurinn búinn eftir þessar fimm fyrstu mínútur. Það skein ekki bjartsýnin út úr andliti Steve Bruce! Leikurinn datt aðeins niður og lítið var um færi næstu tuttugu mínúturnar eftir þessa byrjun. Í kringum 20 mínútu lenti Traore í samstuði og virtist meiðast á hnénu. Hann reyndi að spila áfram en varð að fara út af á 22. mín. og kom þá Kewell inná. Riise færði sig í bakvörðin og Kewell á kantinn. Síðan 7 mínútum fyrir leikhlé kom fallegt mark þegar Garcia tók 2 varnarmenn Birmingham á æddi að markinu, stakk boltanum fallega inná Crouch sem kláraði færið innanfótar smekklega í netið, 3-0 eftir 38 mínútur.
Þegar þetta mark kom var alveg ljóst að við myndum fara áfram í undanúrslitinn og bara spurning hvort við myndum halda áfram að sækja að krafti og skora fleiri mörk… og það gerðist svo sannarlega!
Í hálfleik var staðan 3-0!

Engar skiptingar voru gerða í hálfleiknum hjá okkur og byrjaði seinni hálfleikurinn eins og sá fyrri endaði, við góðir og Birmingham slakir. Reyndar spilar enginn betur en andstæðingurinn leyfir…
Ég átti von á því að Rafa myndi taka Gerrard fljótlega út af þar sem leikurinn var gott sem unnin en þess í stað fór Crouch útaf og Morientes kom inná á 56. mínútu og stuttu síðar kom ótrúlega falleg samspil sem endaði með marki (eins og Bjarni Fel. sagði ávallt um Liverpool liðið fyrir 1990 búmm búmm búmm og mark!). Það kom sending á Garcia sem hleypti honum í gegnum klofið á sér og varnarmanninum. Gerrard var þá á auðum sjó fyrir framan markið en lagði boltann fallega og óeigingjarnt á Morientes sem lagði knöttinn auðveldlega í markið, 4-0 eftir 59 mínútur.

Stórglæsilegt mark! Ekki löngu síðar unnum við boltann, Gerrard tók hann niður og leggur hann fyrir Riise sem smell hitti knöttinn af 30 metra færi og Taylor sá aldrei boltann, 5-0 eftir 70 mínútur.
Á þessum tímapunkti tók Rafa Gerrard útaf og kom Cisse inná. Mörkin komu á látlaust og þar sem vörnin var út á þekju hjá andstæðingunum hlaut að koma eitt sjálfsmark. Kewell tók varnarmannin á hjá vítateignum og gaf fasta sendingu fyrir markið og varamaðurinn Tebily setti vinstri tánna í boltann og endaði hann örugglega í markinu, 6-0 eftir 77 mínútur.

Þarna var ég farinn að hálfvorkenna Steve Bruce (eiga Chelsea og Man U framundan í deildinni) þar sem enginn gat nákvæmlega neitt hjá þeim nema kannski Forssell sem átit líka eina færið þeirra í leiknum. En til að kóróna þennan leik og þá markaþurrð sem hefur hrjáð okkur á árinu hlaut Cisse að skora og enn og aftur skoruðu allir framherjarnir okkar í leiknum. Cisse gerði áhlaup að varnarmanni Birmingham frá hægri kantinum og lét skotið vaða, jarðarbolti fór beint á Taylor sem missti hann undir sig og inní netið. ÚFF hann sefur ekki vel í nótt! 7-0 eftir 89 mínútur.

Þegar ég sá boltann fara í netið fagnaði ég ekki einu sinni, ég vorkenndi Birmingham og Maik Taylor! Stuttu síðar var flautað til leiksloka og töluðu dönsku þulirnir um að vel gæti farið svo að Steve Bruce segi af sér bráðlega (eða verði rekinn).

Fyrir mér vorum við að spila 4-2-3-1 eða með þá fjóra aftast (sömu og vanalega) og síðan með Sissoko og Alonso fyrir framan þá. Síðan voru þeir Gerrard, Garcia og Kewell fljótandi fyrir aftan Crouch og skiptu oft um stöður. Við sköpuðum okkur ekkert miklu fleiri færi í leiknum en kannski 11 stk. en við loksins nýttum þau vel (enda mörg hver algjör dauðafæri) og ótrúlegt að sjá framherjana skora svona auðveldlega eftir harðlífið fyrr skömmu síðan. Það áttu allir þátt í þessum sigri og spiluðu allir vel. Það reyndi svo sem ekki mikið á vörnina og Reina en þeir voru ávallt vakandi og töpuðu aldrei einbeitingunni. Alonso og Sissoko unnu boltann ótrúlega oft auðveldlega af miðjumönnum Birmingham og voru ótrúlega duglegir og skynsamir. Gerrard, Garcia og Kewell voru duglegir að skapa færinn og Crouch kláraði sín færi vel. Þeir Cisse og Morientes skoruðu báðir og það er jú þeirra starf hjá Liverpool. Gott mál.

Við höfum núna skorað 15 mörk í síðustu 3 leikjum. Áður höfðum við skorað 6 mörk í 11 leikjum!

Maður leiksins: Úff hvernig er hægt að taka einn leikmann út eftir svona leik? Liðið allt var mjög gott og auðveldara að taka einhver út sem mér fannst ekki nógu góður en ég vel Peter Crouch þar sem hann skoraði 2 góð mörk og stóð sig vel í leiknum. Hann hefur nú skorað í 3 leikjum í röð og vonandi heldur þetta áfram svona.