Það var alltaf klárt að við værum að fara að naga neglur, naglabönd, jakkaermar og hvað annað lauslegt áður en að þetta tímabil myndi klárast og það var sko sannarlega á ferðinni í dag á Carrow Road.

Við urðum að bregðast við því að Jordan Henderson er kominn í þriggja leikja bann og úr varð að Rodgers ákvað að halda sig við demantinn sinn og færa Sterling upp á topp. Svona var liðið:

Á bekknum: Jones, Toure, Agger, Cissokho, Moses, Alberto, Aspas

Næ ekki að hlaða inn tactics borðinu en Gerrard var aftastur með Lucas og Allen fyrir framan sig og Coutinho uppi á topp með Sterling og Suarez fremsta.

Ég gladdist mjög að sjá uppstillingu Norwich, þeir stilltu líka upp í demantsmiðju og pressuðu strax frá byrjun. Eitthvað sem er alveg dásamlegt að sjá gegn okkar mönnum, enda komumst við í 0-2 á ellefu mínútum auk þess sem Ruddy þurfti að hafa sig allan við að verja frá Joe Allen.

Fyrsta markið kom á 4.mínútu þegar Raheem Sterling ákvað bara að negla boltanum upp í hornið af 20 metrum á meðan flestallir í vörn Norwich voru í því að horfa á Luis Suarez. Frábært mark í alla staði. Eftir 11 mínútur var svo forystan aukin um helming. Flanno gerði mjög vel í að koma boltanum upp völlinn og á Sterling sem stakk innfyrir vörnina. Luis Suarez losaði sig við hafsent með flottri líkamssveigju og skoraði í fjærhornið. Hans mark númer 30 í vetur og mark númer 44 á útivelli hjá drengjunum, sem er enn eitt félagsmetið.

Þarna áttaði stjóri Norwich sig á að hans menn myndu ekkert ráða við að spila á þennan hátt. Hann fór að spila 4-4-1-1 og lét kantmennina og framherjana pressa okkar lið hátt. Mér fannst miðjan vera mjög lengi að átta sig á þessu öllu, sérstaklega vantaði það að fá hlaup eins og þau sem Hendo vanalega býður uppá til að hjálpa varnarmönnunum að losa pressuna og því komu langir kaflar þar sem trukkarnir okkar dúndruðu boltanum bara fram og þar var lítil vinnsla á litlu mönnunum. Það var þó án þess að mikil hætta skapaðist, mér fannst liðið batna þegar á leið og bara sáttur að fá þá inn með tveggja marka forystu.

Brendan brást við leikaðferð Norwich í hálfleik.

Fór úr demantinum í 4-5-1/4-3-3

Klárlega til að reyna að auðvelda bakvörðunum að losa pressuna. Sem tókst ekki, Norwich var komið með blóð á tennurnar en þrátt fyrir að vera um 70% með boltann virtust þeir ekki ná að skapa mikið.

Ég skrifaði pistil fyrir nokkru um það að nú myndi mikið ráðast af fjölda mistaka okkar manna undir pressu. Á 54.mínútu sáum við stór mistök. Mignolet karlinn ákvað að vaða út í teiginn í fyrirgjöf sem Skrtel hefði nú sennilega stangað frá. Hann hitti ekki boltann betur en svo að slá hann til Gary Hooper sem þakkaði pent fyrir sig, minnkaði muninn og kveikti heldur betur í vellinum. Game on!

Suarez fékk fínt færi stuttu seinni til að auka muninn á ný en skaut rétt framhjá, Norwich hélt áfram að pressa, en á 62.mínútu vann Sterling boltann á okkar vallarhelmingi, tók 50 metra sprett og skoraði með skoti sem hafði góða viðkomu í Johnny Howson og í boga yfir Ruddy.

Game over surely?

Onei, ekki svo gott. Við áttum mjög erfitt uppdráttar í leiknum og á 77.mínútu skoruðu heimamenn. Þar var að verki Robert Snodgrass með skalla sem hann átti aldrei að fá svo frían. Sakho fékk boltann yfir sig og Flanno bara sneri baki í manninn sem skallaði í fjær. 2-3 og allt snarvitlaust.

Adams stjóri heimamanna henti inn öðrum senter, okkar maður brást við með Moses og Agger og stillti upp þriðja leikkerfinu, núna 5-3-2:

Þegar hér var komið sögu voru okkar menn einfaldlega hættir að sækja og neglurnar hrundu af í salnum sem ég horfði á leikinn í allavega. Hins vegar náðum við meira að höndla boltann þarna og báðar innáskiptingarnar virkuðu ágætlega, drengirnir tveir þorðu að fá boltann og spila honum, auk þess sem Agger karlinn var með kjaftinn vel opinn sýndist mér. Norwich náði ekki að skapa sér mörg færi, við getum þakkað dómara leiksins fyrir að flauta ekki á Sakho karlinn þegar hann braut klaufalega af sér á vítateigslínunni og Mignolet fyrir að verja einn skalla.

Lucas Leiva fékk svo færi til að klára leikinn í uppbótartímanum en varnarmenn þeirra gulu komu í veg fyrir það. Eftir fjögurra mínútna uppbótartíma gall lokaflautið og 800 kílóa sekkur datt af mínum öxlum allavega, sigur gegn Norwich.

Fimm stiga forysta í alla vega eina viku, orðið klárt að við munum leika í Meistaradeildinni næsta árið þar sem við verðum aldrei neðar en í þriðja sæti deildarinnar og draumurinn verður stærri og sterkari.

Samantekt liðs og leiks

Þetta var sko ekki neitt annað en taktískt stríð. Frábært fyrsta kortérið vann hann fyrir okkur og það var örugglega að hluta til vegna uppstillingar heimamanna sem voru ansi ævintýragjarnir.

Síðustu 75 mínúturnar áttum við í miklu basli. Þar kom að mínu viti það stærst til að ef litið er framhjá varnarlínunni og Gerrard voru mjög fáir að vinna í því að losa pressu og fá boltann. Joe Allen reyndi þó og Lucas átti kafla. Það er lykilatriði þegar á þig er pressað að allt liðið taki þátt í að losa pressuna og það gekk ekki vel. Það varð svo alltof oft til þess að varnarmennirnir tóku rangar ákvarðanir, voru alltof lengi með boltann og dúllandi honum á milli. Sérstaklega auglýsti ég eftir Luis Suarez í seinni hálfleik til að vinna þá vinnu að berjast uppi á topp til að halda blöðrunni betur.

Skrtel bar af í varnarleiknum, Johnson og Flanno áttu báðir erfitt lengst af Sakho gerir nokkur mistök í leik, en slapp með það. Gerrard skilaði sínu og Allen átti ágæta innkomu, Lucas er ekki vanur að vera svona ofarlega allan leikinn, Coutinho átti jafn dapran dag í dag og frábæran síðast. Suarez skorar alltaf gegn Norwich og er fyrsti LFC leikmaðurinn tl að skora 30 mörk eftir stofnun Úrvalsdeildarinnar. En hann átti erfiðan seinni hálfleik fannst mér.

Agger og Moses komu flott inn í þennan leik en bestur fannst mér Raheem Sterling án nokkurs vafa. Tvö frábær mörk og ódrepandi duglegur í öllum sínum aðgerðum. Hann hefur verið ótrúlegur síðustu vikur, megi svo vera áfram.

Leikur margra mistaka og erfiðisvinnu gegn spræku liði kanarífuglanna að baki.

Það eina sem þurfti að gerast í dag var að ná þremur stigum

Það tókst og fyrir það fá allir þeir þrettán leikmenn og þjálfarateymið hæstu einkunn frá mér. Næst er það Chelsea, sigur þar mun tryggja okkur a.m.k. annað sætið í þessari deild og ramma vel inn síðustu mögulegu skrefin.

Við sáum það sama á okkar liði og sást hjá City á miðvikudaginn og Chelsea í dag. Þrungandi spennu í líkama leikmanna sem vita alltof vel hvað er í húfi. Ólíkt hinum liðunum tveimur þá skiluðu okkar menn öllum stigunum.

Það krakkar mínir….eru merki MEISTARALIÐA!!!

WeGoAgain