Landsleikjahlé og okkar menn sitja í öðru sæti deildarinnar…en samt er eitthvað smá súrt hljóðið í sumum stuðningsmönnum félagsins okkar ástkæra.

Við erum auðvitað orðin of góðu vön eftir síðustu leiktíð þar sem seinni hluta hennar fór liðið okkar á algert flug og lék án vafa skemmtilegasta fótboltann í Evrópu þar sem leiftrandi sóknarleikur var lykillinn að fjörugum fótboltaleikjum sem nærri því skiluðu stórum eyrum heim.

Fjöldamargar greinar hafa verið hluti af þessari umræðu síðustu vikur, svo mikið að í raun hefur Jurgen okkar orðið að svara spurningum á blaðamannafundum á þann hátt að hann hefur orðið hundpirraður á öllu saman og jafnvel talað um að þurfa að biðjast afsökunar á leikstíl liðsins þó við séum stanslaust að vinna stig og leiki.

Þó að Jurgen sé alveg að hafa rétt fyrir sér í því að töluverð „histería“ sé í gangi þá verður auðvitað ekkert hjá því horft að ákveðann neista hefur vantað í sóknarleikinn okkar og að stigasöfnunin í haust hefur frekar snúist um verulegt „upgrade“ í varnarleiknum og markvörslunni frá fyrri árum. Í umræðunni hefur mikið verið farið yfir pílurnar okkar þrjár fremstu sem hafa ekki náð að halda uppi raðskorun sinni allir núna síðustu vikur, í raun bara hann Mo sem hefur verið að setja boltann í möskvana en þeir Mané og Firmino eru á „þurru“ skeiði og því fengið töluverðan skerf af neikvæðni.

Ég hef verið einn þeirra sem hef eilítið verið að kalla eftir betri frammistöðu þeirra og þá sérstaklega eins af mínum uppáhaldsleikmönnum hjá félaginu, Bobby Firmino. Hann er einn af þeim leikmönnum sem er dýrðlegt að sjá „live“ úr stúkum knattspyrnuvalla, sívinnandi alls konar vinnu fyrir liðið okkar og lykill í mörgum stórum sigrum undanfarinna ára. Ég kíkti aðeins á „stats“ síður deildarinnar aðeins til að skoða það hvort upplýsingar þaðan geta eitthvað varpað pínu „hlutlægu“ ljósi á hvernig frammistaðan er. Ég valdi statistík ensku úrvalsdeildarinnar út úr og ber því bara saman tölfræði þaðan um strákinn frá því hann kom til okkar sumarið 2015:

Það er auðvitað alveg augljóst að tölfræði segir ekkert allt og það er ósanngjarnt alveg að bera saman bara þá leiki sem eru að baki núna í ár og heilla tímabila á undan en það er samt alveg hægt að horfa til þess sem ákveðins mælikvarða. Hér er auðvitað einn þáttur sem kallar langhæst uppyfir sig, það er mínútur á milli marka, sem er um þrefalt lengra en á liðnu ári og það munar 180 mínútum á þessu ári og því „versta“ hjá honum hingað til. Það eru tveir heilir fótboltaleikir og auðvitað er það þannig hvort sem okkur líkar það betur eða verr að framherji verður víst lengstum dæmdur af skoruðum mörkum. Svo auðvitað er þessi augljósa tölfræði stærsta ástæða umræðunnar.

Munurinn í annarri tölfræði er minni í tölum talið en með því að skoða það sem hlutfallshækkun eða lækkun á milli ára þá eru líka forvitnilegir hlutir á ferð. Sendingahlutfall hans er 8,5% hærra en í fyrra og hann á fleiri sendingar í leik sem svarar 10% í hlutfalli. Á sama tíma fækkar lykilsendingum um 6%. Þessi tölfræði held ég að sé að sanna það fyrir okkur að hann þarf að koma miklu aftar til að sækja boltann en áður, þar er miklu einfaldara að fá „heppnaðar“ sendingar og þar með hækka hlutfallið enda ekki nærri því eins aggressív pressa á hann og þegar komið er á fremsta þriðjung og sóknarfæri.

Ef við skoðum þá tölfræðina sem tengist sóknarleik og er ekki bara mörk skoruð þá er það sláandi í raun. „Dribbles“ er skilgreint þegar þú ferð sjálfur á fullt með boltann og kemst framhjá a.m.k. 2 leikmönnum. Þar dregst saman milli ára um 33%, skotum hans í leik hefur fækkað um 46,9% og hlutfallið af þeim sem hafa farið á rammann hefur lækkað um 10%.

Ergo: Bobby Firmino er alls ekki að ná því flugi sem hann hefur verið á undanfarin ár, tölfræðin sýnir það.

Vá hvað þetta er einfalt krakkar…en svoleiðis er það auðvitað ekki. Hann er leikmaður í liði sem er klárlega að díla við það að fleiri menn verjast því en áður og áhersla liðanna er einmitt að stoppa pílurnar okkar þrjár sem er nokkuð sem alls ekki varð eins mikill lykill og nú fyrr en í blálok síðasta tímabils. Ef við skoðum heildartölfræði liðsins þá helst þetta að mörgu leyti í hendur við ákveðið niðurtripp sóknarleiksins í heild. Málið er þó kannski það að Bobby hefur ansi oft á ferlinum verið býsna grimmur upp á eigin spýtur þegar liðið hefur ekki alveg verið á fullu gasi, líklega sést það best á tölfræði tímabilsins 16/17 þegar hann nær verulega góðri tölfræði miðað við árangur liðsins.

Svo er líka hægt að velta fyrir sér samsetningu miðjunnar fyrir aftan hann. Hvað sem okkur finnst um Coutinho þá var hann býsna öflugur á bakvið framlínuna að búa til sóknarfæri og stinga inn á félaga sinn þegar lokað var á skotin hans og Oxlade-Chamberlain náði góðum tökum á því hlutverki þegar hann fór. Við höfum engan slíkan ennþá í vetur og því er hægt að einfalda mjög hvernig loka skal á sóknarleik okkar alrauðra. Meiðslavesenið á Ox og svo Hendo og Keita hefur þýtt það að við erum ekki búnir að ná að setja eitthvert grip á miðjuspilið og það þarf að verða stóra verkefnið. Ef þeir sem eru núna ná ekki að búa til ógn af miðjunni er ég sannfærður um að Shaqiri fær fleiri leiki sem miðjumaður og ef það er ekki að virka verður farið í að kaupa nýjan sóknarmiðjumann, hvort sem sótt verður um nýtt læknabréf fyrir Nabil Fekir eða einhver önnur leið verður farin.

Þegar það tekst þá munu opnast þeir kanalar sem að Bobby minn hefur áður nýtt sér og þá er ég viss um að hann mun fljótt ná sér á strik, því þrátt fyrir að vera augljóslega í smá niðursveiflu núna þá trúi ég því ekki að nokkur Liverpoolaðdáandi efist um hæfileika hans svo við skulum bara hlakka til „when our Bobby will be back“!