14. febrúar, 2006
Eins gott, segi ég nú bara. Eins gott!
Á meðan fréttir bárust af því að Gabriel Paletta hefði staðist læknisskoðun á Melwood nú síðdegis unnu okkar menn sanngjarnan sigur á vængbrotnu liði Arsenal á Anfield Road. Okkar menn voru í sókn allan tímann en þurftu þó að bíða þar til undir leikslokin með að ná að tryggja sér sigur, en það var á endanum Luis “Tumi Þumall” García sem var hetja kvöldsins. Eins gott, eins og ég sagði hér að ofan, því að jafntefli í þessum leik hefði verið ósanngjarnasta niðurstaða í leik okkar manna síðan við töpuðum fyrir Sao Paulo í úrslitum Heimsmeistarakeppni félagsliða fyrir rúmum tveimur mánuðum.
Ég spáði í gær fyrir um byrjunarlið í þessum leik og hafði rétt fyrir mér með allar stöður nema eina; Momo Sissoko kom á ný inn í liðið fyrir Didi Hamann og Steven Gerrard lék sem fyrr úti á hægri kanti. Rafa Benítez stillti liðinu því upp svona:
Dudek
Finnan - Carragher - Hyypiä - Riise
Gerrard - Alonso - Sissoko - Kewell
Morientes - Fowler
BEKKUR: Carson, Traoré, Hamann, Luis García, Cissé.
Okkar menn hófu strax sókn í upphafi leiks og fengu tvær hornspyrnur á upphafsmínútunum. Þær gáfu tóninn, en næstu 93 mínúturnar voru þeir rauðklæddu með boltann inní eða rétt fyrir utan vítateig Arsenal-manna, nær undantekningarlaust. Sjáið bara tölfræðina úr þessum leik:
Tölfræði: Liverpool —- Arsenal
Skot (á markið): 22 (10) —- 6 (2)
Hornspyrnur: 13 —- 1
Með boltann: 56% —- 44%
Varin skot: 3 —- 10
Það er alveg ljóst í mínum huga, að það eru ár og dagar síðan Arsenal hafa mætt til leiks á Anfield og verið jafn rækilega yfirspilaðir og þeir voru í kvöld. Betra liðið vann, svo einfalt er það. Jú, Arsenal hafa góða afsökun fyrir getuleysinu en það breytir því ekki að þetta var leikur sem við áttum að geta unnið, þurftum að vinna, og unnum. Skál fyrir því!
Lengi vel leit þó út fyrir að sigurinn næðist ekki; Jens Lehmann varði vítaspyrnu frá Steven Gerrard á 32. mínútu eftir að brotið hafði verið á Fernando Morientes, Johnny Riise átti tvö skot naumlega framhjá og Harry Kewell eitt, og þeir Robbie Fowler og Fernando Morientes fengu tvö dauðafæri hvor en náðu ekki að skora. Oft fannst mér við komast í góð færi en ætla að gera of flotta hluti, oft átti svoleiðis að klína boltann uppí samskeytin og inn, en þess í stað fór boltinn oft hátt yfir eða framhjá. Tíu af tuttugu og tveimur markskotum á rammann er of lítið að mínu mati, enda var ég á tímabili farinn að íhuga pistil þar sem ég ætlaði að taka saman tölfræði yfir það hversu oft Liverpool væru búnir að skora mörk úr fráköstum, þar sem við virðumst skjóta allt of oft framhjá rammanum, reynum aldrei nógu mikið á markvörð andstæðinganna.
Sá pistill reyndist hins vegar óþarfur, því með innkomu varamannanna Didi Hamann (f. Xabi Alonso), Luis García (f. Momo Sissoko) og Djibril Cissé (f. Robbie Fowler, sem var okkar hættulegasti maður í kvöld) virtist koma smá yfirvegun í sóknartilburði okkar, og það sýndi sig nær samstundis. Á 87. mínútunni fékk Didi Hamann boltann fyrir utan teig Arsenal-liðsins, í svipaðri stöðu og við höfum séð Kewell, Sissoko, Alonso og Gerrard skjóta margoft yfir/framhjá í síðustu leikjum, en í stað þess að reyna of flotta hluti einbeitti hann sér bara að því að skjóta föstu skoti og að hitta á rammann. Boltinn var fyrnafastur og tiltölulega nálægt Jens Lehmann - sem var besti maður vallarins í kvöld - en hann hélt boltanum ekki … hann rúllaði laus til hægri þar sem Luis García, maðurinn sem sérhæfir sig í mikilvægum mörkum, var mættur og skaut yfir marklínuna. 1-0 í blálokin og það mun enginn halda því fram að þetta hafi ekki verið verðskuldað!
MAÐUR LEIKSINS: Mér fannst liðið eins og það lagði sig leika virkilega vel í kvöld. Dudek bjargaði vel því litla sem þurfti að bjarga, vörnin okkar réði auðveldlega við þá Henry og Adebayor í kvöld auk þess sem þeir Finnan og Riise sóttu vel með upp kantana. Á miðjunni dældi Steven Gerrard hverjum boltanum á fætur öðrum inní teiginn, þrátt fyrir að vera greinilega ekki með fullri heilsu og hinum megin var Harry Kewell iðinn við kolann. Á miðjunni stjórnaði Xabi Alonso umferðinni og frammi voru þeir Robbie Fowler og Fernando Morientes alltaf að skapa fyrir hvorn annan og samherja sína, en náðu þó ekki að skora. Báðir voru klaufar, en þó sérstaklega Morientes sem virðist alltaf vera tveimur skrefum og seinn í fyrirgjafir og hefði átt að skora undir lokin, þegar hann fékk fyrirgjöf frá Gerrard á markteiginn en náði ekki að skalla að marki.
Einn maður í okkar liði bar þó af í kvöld. Alonso sótti mikið í þessum leik en engu að síður þá voru þeir Francesc Fabregas og Gilberto Silva lítið meira en áhorfendur í þessum leik. Hvernig stendur á því, gætu menn spurt, og hvernig í fjandanum stendur á því að Liverpool getur haldið uppi pressu á andstæðinginn í heilar 90 mínútur, án þess að þurfa reglulega að bakka niður í varnarlínuna á eigin vítateig þegar hitt liðið reynir sóknir?
Svar: MOHAMMED SISSOKO. Málið er ekki bara það að hann sé að vinna alla lausa bolta á miðjunni, heldur er hann einnig að elta menn uppi útum allan völl eins og blóðþyrstur hákarl, og hreinlega éta af þeim boltann. Fyrir vikið getur liðið leyft sér að sækja hærra uppi á vellinum, vitandi það að ef hann tapast er mjög líklegt að við vinnum hann aftur, mjög framarlega á vellinum. Þannig að í stað þess að þurfa að þruma til baka í hvert sinn sem boltinn tapast, alla leið aftur að eigin vítateig, til að vinna boltann á nýjan leik, er hægt að vinna boltann aftur í góðri vallarstöðu og halda bara áfram að sækja þar sem frá var horfið.
Þetta er einfaldlega ómetanlegt, og eins góðir og þeir Xabi Alonso og Dietmar Hamann eru í að vinna boltann af andstæðingunum þá eru þeir ekki nærri jafn góðir og Momo í þessu atriði, að þefa uppi þær stöður framarlega á vellinum þar sem boltinn getur unnist aftur til liðsins, og ganga svo frá málinu. Hann er ekki bara að éta boltann af miðju- og vængmönnum andstæðinganna heldur er hann beinlínis að pressa á bakverði liða og taka af þeim boltann líka!
Þessi strákur er bara tvítugur, en miðað við hversu góður hann er nú þegar þá myndi ég segja að það sé mikilvægara en nánast allt annað hvað leikmannamálin snertir í dag, að halda þessum stráki innan raða Liverpool næstu 10+ árin. Að ala hann upp, njóta hans í nokkur ár og láta hann svo fara frá okkur á hátindi ferils síns, svo að annað lið geti notið góðs af, yrði ekkert annað en glæpur. Real Madríd gerðu sig seka um slíka heimsku með Claude Makelele, sem var víst ekki nógu frægur til að spila á miðjunni hjá þeim ( ?!?!? ) - Chelsea til góðs, en við bara verðum að halda í þennan strák út hans feril! Á honum byggist framtíðin, engin spurning!
Allavega, góður leikur í kvöld og gott fyrir sjálfstraustið að yfirspila Arsenal í 93 mínútur á Anfield. Fowler spilaði í heilar 80 mínútur og var að allan tímann, sem er góðs viti, og þeir Hamann, García og Cissé áttu góðar innkomur sem eykur breiddina og samkeppnina. Þá koma þeir Pepe Reina og Peter Crouch á ný inn í liðið fyrir leikinn um helgina, þannig að ég sé ekkert því til vanbúnaðar að við …
… FLENGJUM ÞETTA HELVÍTIS manchester united
LIÐ Á LAUGARDAGINN!!!
Eru menn ekki sammála því?