11. febrúar, 2006
Jæja, það var loksins að okkar mönnum tókst að vinna leik. Liverpool vann Wigan 1-0 á fáránlega hræðilegum JJB leikvanginum.
Þetta var baráttuleikur og alls ekki skemmtilegur fótbolti, sem var boðið uppá. Í gær var spilaður rugby leikur á vellinum og grasið var gjörsamlega ónýtt í leiknum og kraftaverk að mönnum hafi tekist að spila fótbolta og gott að enginn meiddist.
Liverpool hafði ekki unnið leik í deildinni síðan við unnum Tottenham 14. janúar, eða í næstum því í mánuð, þannig að það var kærkomið að vinna í dag.
Robbie Fowler byrjaði í fyrsta sinn eftir að hann kom aftur, en annars stillti Rafael þessu svona upp:
Dudek
Finnan - Carragher - Hyypia - Riise
Gerrard - Alonso - Hamannn - Kewell
Fowler - Morientes
Liverpool var klárlega betra liðið í leiknum og var miklu meira með boltann, en gekk erfiðlega að skapa sér almennileg færi. Það var svo sem ekkert nýtt. Munurinn á þessum leik og þeim síðustu var þó að miðverðirnir okkar tveir ákváðu að sýna sóknarmönnunum hvernig á að gera hlutina.
Eftir um hálftíma leik var Liverpool í sókn. Wigan menn hreinsa og boltinn fer á Carragher, sem gefur háa sendingu inní teig þar sem að Sami Hyypia, var mættur og skoraði með skoti undir markvörð Wigan. Flott mark hjá Finnanum.
Það merkilega við Hyypia er að hann virðist aldrei eiga tvo slæma leiki í röð. Um leið og menn fara að efast um hann eftir lélegan leik og menn halda því fram að hann sé orðinn of gamall og hægur og allt það, þá á hann það til að skýna í næsta leik. Þannig var það í dag.
Í seinni hálfleik kom svo Kromkamp inn fyrir Fowler (og fór á kantinn) og Cisse kom inn fyrir Morientes. Wigan áttu nokkur hættuleg færi, en Jerzy Dudek var virkilega öflugur í markinu. Hann var búinn að girða sig og virkaði mun ákveðnari og öruggari en í Charlton leiknum. Varði m.a. meistaralega frá Sami Hyypia, sem var næstum því búinn að skora sjálfsmark.
Framherjarnir okkar unnu ágætlega, en náðu lítið að skapa. Morientes fékk dauða, dauða færi en Mike Pollitt varði frábærlega.
Maður leiksins: Það var svo sem enginn, sem skar sig úr. Liðið var mestallt í mikilli meðalmennsku. Sami Hyypia fær þó mitt atkvæði fyrir að sýna sóknarmönnum okkar hvernig á að skora og fyrir að vera svo öflugur í vörninni.
Það sem af er dags hafa úrslitin verið okkur hagstæð. Arsenal náði jafntefli (skoruðu eftir venjulegan leiktíma) gegn Bolton og Chelsea tapaði (ekki það að við séium enn að keppa við þá, en það er samt ánægjulegt að minnka aðeins bilið). Núna er bara að vona að Tottenham og manchester united
tapi, en þau eiga bæði fremur auðvelda útileiki. manchester united
gegn Portsmouth í dag og Tottenham gegn Sunderland á morgun.
Næsti leikur er svo gegn Arsenal á þriðjudaginn á Anfield. Ef okkur tekst að vinna þann leik, þá verðum við 9 stigum á undan Arsenal í baráttunni um 2-3. sætið.
Það mikilvægasta er að liðið er komið á sigurbraut aftur. Það er ánægjulegt.
hann er allavegana að taka fleiri skallabolta og er að skora
