Mjög góð grein, og maður fær ennþá gæsara við tilhugsunina um seinni hálfleikinn.

Það var m.a. áhugavert að lesa um hvernig Rafa var að vafra fram á gangi í hálfleik áður en hann fór inn í klefa, þar sem hann var að spá í því hvernig hann ætti að koma öllum hlutunum til skila á ensku. Í þessari stöðu var það víst nógu erfitt á spænsku.

Mér finnst snilld að hugsa til þess að Traoré hafi næstum því verið kominn í sturtuna í hálfleik. Enda, maður varð frekar hissa að sjá hann koma út á völlinn fyrir seinni hálfleikinn, þar sem fyrri hálfleikurinn var sennilega hans versta frammistaða á ferlinum fyrir Liverpool.

En sem betur fer fékk hann að spila áfram og átti algjöran stjörnuleik í síðari hálfleik.

Nú er það bara spurningin - ef Finnan hefði ekki meiðst, og allar áætlanir sem Rafa hafði í hálfleik hefðu gengið eftir, hefðum við þá náð að jafna leikinn?

“Luck is when preparation and opportunity meet each other.” … Nákvæmlega!

Trúi ekk ennþá að ég hafi hætt að horfa í hálfleik.

Hahahaha! Skammastu þín Kristinn J.!

Úff Kristinn, ég verð samt að segja að ég skil þig rosalega vel. Það munaði svo litlu heima hjá mér að slökkt yrði á sjónvarpinu. Ég sat í sófanum ásamt pabba og bræðrum mínum tveimur, það var búið að innrétta sjónvarpsherbergið með Liverpool-treflum og böngsum, við vorum allir uppádekkaðir í bestu treyjurnar okkar … og svo kom pítsan í hálfleik og ég sver það, ég hafði varla lyst á henni.

Kallinn vildi bara slökkva á tækinu og fara í göngutúr eða eitthvað, ég var hreint ekki viss en annar bróðir minn var alfarið á móti því. Hann réði á endanum og við ákváðum að horfa á seinni hálfleikinn, sögðum við okkur að þetta gæti ekki orðið mikið verra, þeir næðu kannski að bjarga virðingunni fyrir horn. Svo hefur mér alltaf verið mjög hlýtt til AC Milan-liðsins, þannig að ég grét það svo sem ekkert að sjá þá vinna titilinn, þótt sárt væri að sjá L’pool tapa.

En mikið óskaplega varð ég feginn, svona kortéri síðar, að við skyldum ekki bara hafa slökkt og farið í göngutúr …

p.s.
Ég á eftir að geta rifjað þetta kvöld upp aftur, og aftur, og aftur, og aftur, og aftur …

Ég var staddur á vesturströnd bandaríkjanna nánar tiltekið í San Francisco. Þetta var daginn sem ég átti flug heim og sökum tímamismunar passaði akkúrat að tékka sig út af hótelinu á hádegi og trilla síðan niður á breskan pöbb sem ég hafði fundið.
Þar var gjörsamlega stappað af púlurum og ég gat aðeins staðið við hurðina og kíkt yfir öxlina á næsta manni. Í einu horninu sátu síðan 3 ac milan áhangendur og voru gjörsamlega óþolandi þegar mörkin fóru að detta hjá þeirra mönnum.
Í hálfleik fór ég út fyrir ásamt mörgum öðrum og var frekar þungt hljóð í mönnum og ég hugsaði með mér að ég nennti ekki að horfa á þessa ítalaskratta detta um allan völl í 45 mínútur tefja eins og þeir gætu þannig að ég rölti í burtu. Síðan talað ég við frúna mína í síma seinna um daginn og spurði hvort þeir hefðu tapað 3 eða 5 - 0 en hún hafði þá ekkert frétt af þessu (hugsa sér). Síðan fékk ég sms þegar ég var kominn út á flugvöll um kl 2300 að usa tíma sem var einhvernvegin svona “þeir unnu eftir vítaspyrnukeppni”. Ímyndið ykkur að vera staddur í þessu landi sem varla nokkur maður veit hvað knattspyrna er að reyna að átta sig á hvað þetta sms skeyt þýddi eiginlega. Ég trúði ekki að “þeir” gæti verið liverpool það bara gat ekki staðist og þetta var alveg skelfilegt móment. Það var ekki fyrr en heim var komið og ég náði mér í upptöku af leiknum að þetta sökk almennilega inn. En ég horfi á one night in may einu sinni í viku til að reyna að nálgast stemminguna eins og hægt er.

Héðan í frá mun ég aldrei missa trúna á Rafa Benitez svo mikið er víst.

he he, skemmtileg saga, Kristinn

Hvar varst þú aftur Einar þegar þessi ósköp áttu sér stað?

Hey! Ef Einar eða aðrir Istanbúl-farar ætla að fara að rifja upp sínar sögur frá 25. maí 2005, þá loka ég fyrir umræður á þessum þræði …

Hef engan áhuga á að hlusta á montið í ykkur. Við hinir erum að tjá okkur núna …

Mér finnst þetta fínasta fínasta ræða hjá honum Rafa ……svakalgegasti seinni hálfleikur í sögu fótbolta á n efa