VIÐ ERUM KOMNIR Í ÚRSLIT
MEISTARADEILDARINNAR!!!

Ja hérna. Hafið þið einhvern tímann orðið vitni að meira spennandi knattspyrnuleik um ævina? Ekki ég, svo mikið er víst. Ef Eiður Smári hefði skorað úr dauðafærinu þarna á síðustu mínútunni, þá hefði ég drepið einhvern. En sem betur fer gerðist það ekki og því …

… ERU LIVERPOOL KOMNIR Í ÚRSLITALEIK MEISTARADEILDAR EVRÓPU 2005!!!

Lesist: úrslitaleik. Já, þar sem tvö bestu lið Evrópu takast á um titilinn, sigur í Meistaradeildinni. Mótherjar okkar verða væntanlega AC Milan, yndislega gott knattspyrnulið frá Ítalíu, en mér er svo sem sama um það núna. Eftir alveg gríðarlega erfitt tímabil fékk Rafael Benítez svo sannarlega laun fyrir erfiði sitt, hann fær að leiða lið sitt út á völlinn í Istanbúl eftir nokkrar vikur og takast á við stórlið í mesta stórleik Evrópuknattspyrnunnar á þessu ári.

En geymum fagnaðarlætin aðeins. Það þarf að gera þennan leik upp. Liverpool byrjuðu með þetta lið hér:

BEKKUR: Carson, Welsh, Smicer, Warnock, Cissé, Kewell, Núnez.

Cissé kom svo inná fyrir Baros á u.þ.b. 60. mínútu og þeir Núnez og Kewell komu inná fyrir García og Hamann þegar einhverjar 10 mínútur voru eftir af leiknum.

Eins og í úrslitum Deildarbikarsins byrjuðu okkar menn af krafti og kaffærðu Meistarana strax í byrjun, og eins og í febrúar skilaði það sér í marki strax á 3. mínútu. Riise fékk boltann á vinstri vængnum og stútaði Géremi, gaf hann inná miðjuna á Steve Gerrard sem sendi frábæra bogasendingu yfir Terry og inn á Baros sem var kominn einn gegn Cech. Baros potaði í boltann og Cech kom aðvífandi og braut á honum (vítaspyrna #1), en í stað þess að dæma lét dómarinn leikinn ganga áfram. Þar kom Luis “Tumi Þumall” García aðvífandi og skaut lausu skoti að marki Chelsea. Eftir viðkomu í upphandlegg John Terry (vítaspyrna #2) náði William Gallas boltanum á marklínunni og hreinsaði frá. Luis García fagnaði samstundis og línuvörðurinn staðfesti það sem maður þorði varla að trúa að væri satt: Liverpool voru komnir yfir og með yfirhöndina í þessum ótrúlega slag!

Afgreiðum markið aðeins. Fór boltinn yfir línuna eða ekki? Mér sýndist það af endursýningunum en get samt ekki verið 100% viss. En vitiði hvað? Mér er svo slétt nákvæmlega fokking sama að það hálfa væri nóg. Muniði þegar við áttum að fá víti í leiknum í síðustu viku, þegar brotið var á Carra? Muniði þegar brotið var á Gerrard í úrslitaleiknum í febrúar og ekkert víti dæmt? Muniði þegar þeir þurftu sjálfsmark frá okkar manni til að lifa af úrslitaleikinn? Muniði þegar Frank Lampard ökklabraut Xabi Alonso? Muniði þegar Eiður Smári lét sig detta í síðustu viku og fiskaði Xabi Alonso í leikbann? Muniði þegar Tiago kýldi boltann af marklínunni á nýársdag þegar Antonio Núnez átti fyrsta mark sitt fyrir Liverpool víst?

Þá skuluð þið líka muna þetta: CHELSEA fengu nákvæmlega það sem þeir áttu skilið í dag, andskotann ekki neitt!

Þeir vissu mjög vel að Hamann, Finnan og Carragher voru með gult spjalt hjá okkur í dag. Þeir létu sig detta við hvert tækifæri, kvörtuðu a.m.k. 15 sinnum undan olnbogaskoti Liverpool-leikmanns og heimtuðu spjöld og vítaspyrnur og dauðadóma í annarri hverri sókn sinni. Þvílíkt samansafn af vælukjóum og leikurum hef ég aldrei séð! Og svo dirfast menn að segja að Luis García og Harry Kewell láti sig detta auðveldlega? Ekki aldeilis, þeir sýndu meiri hreðjar í kvöld en allt Chelsea-liðið til samans! Þetta Chelsea-lið hefur sloppið of oft með skrekkinn í vetur hvað vafasama dóma varðar, í kvöld fengu þeir makaleg málagjöld. Leyfum þeim að væla um það hvort boltinn fór yfir línuna eða ekki, mér gæti ekki verið meira sama!

Eftir markið var fyrri hálfleikurinn í járnum. Bæði lið áttu erfitt með að ná upp almennilegu spili og virtust umfram allt vera stressuð. Það var lítið um færi í fyrri hálfleik, einna helst þegar Drogba fékk skotfæri upp hægri vænginn en skaut beint á Dudek.

Í seinni hálfleik var ég ósáttur við eitt, og aðeins eitt, í leik okkar manna. Mér fannst menn láta taugarnar ráða ferðinni um of sem sýndi sig í því að okkar menn voru hreinlega lagstir í nauðvörn eftir ca. 60 mínútna leik. Maður sá á hliðarlínunni að Rafa var mér sammála, hann reyndi að reka liðið framar en menn einfaldlega þorðu því ekki.

Að öðru leyti er erfitt að gagnrýna þessa frammistöðu. Á endanum héldum við hreinu gegn Chelsea í 180 mínútur, skoruðum markið sem skipti máli og sýndum það hjarta og þann baráttuhug sem þarf til að komast í úrslit í svona stórkeppni. Það er spurning hvort Frank Lampard eigi ekki bara að koma til okkar, ef hann langar að vinna titla í Evrópu?!? :p

Dómarinn fær örlitla útnefningu hér sem vitleysingur leiksins, en hann dæmdi hvert einasta smáatriði Chelsea í hag og bætti við heilum sex fokking mínútum sem enginn veit hvernig gat staðist. En aukahjálpin dugði Chelsea ekki og rétt lið fór áfram í úrslitin. Það sannaðist einu sinni enn hér sem ég held að allir ættu að vita, sérstaklega Peter Kenyon og Roman Abramovitch: peningar geta aldrei keypt það sem fæst með því að spila með hjartanu. Liverpool-liðið spilaði með hjartanu í kvöld, stuðningsmennirnir sýndu að hugur þeirra og hjörtu voru með liðinu, enda hreinlega ljómaði Anfield af einhverjum rauðum bjarma í kvöld. Að heyra ‘You’ll Never Walk Alone’ á meðan leikmennirnir okkar föðmuðust í leikslok í kvöld, ég hef sjaldan verið jafn stoltur af því að halda með þessu liði!

MAÐUR LEIKSINS: Þegar það voru komnar svona 3 mínútur fram yfir venjulegan leiktíma var ég ekki alveg viss hvort ég ætti að þora að velja einn mann fram yfir aðra í kvöld. García skoraði markið, Gerrard var í heimsklassa á miðjunni og fyrir aftan hann voru þeir Biscan og Hamann ómetanlegir í vanþakklátum hlutverkum. Riise hljóp heilt maraþon í kvöld og var okkar besti sóknarmaður, á meðan bæði Baros og svo Cissé skiluðu sínu og vel það gegn “besta miðvarðapari Evrópu” (haha, kanntu annan?). Þá var vörnin okkar þétt og Dudek varði það fáa sem kom á vörnina af stöku öryggi. Einnig komu Kewell og Núnez vel inní leikinn, með ákveðna rósemi og héldu boltanum vel sem var ómetanlegt á lokamínútunum.

Hins vegar hef ég ákveðið að nefna tvo menn sérstaklega sem menn leiksins í kvöld:

1. JAMIE fokking CARRAGHER! John Terry hvað!?!?!? Ég ætla rétt að vona að Sven Göran Eriksson hafi verið að horfa í kvöld, því að ég get ekki séð hvernig hægt er með einhverjum haldbærum rökum að halda því fram að Terry sé miklu betri miðvörður en Carra eftir leikinn í kvöld. “Legend” var einfaldlega í súper-dúper-alheimsklassa í kvöld. Það var ekkert sem hann gerði ekki, og þegar hann tók boltann af Kezman undir lokin og tók á sprett með hann fram vinstri kantinn og útaf við hliðarlínuna trylltist ég. Mig langaði til að hlaupa út um dyrnar, synda yfir Atlantshafið og brjótast inn í Anfield-klefann til þess eins að geta sagt honum hversu mikill fokking snillingur hann er, eftir þennan leik. Ég hef ALDREI séð hann spila jafn vel, og ég hef hreinlega aldrei nokkurn tímann séð nokkurn einasta miðvörð í heiminum spila jafn ótrúlega sterkan varnarleik í 96 mínútur og Jamie “Legend” Carragher gerði í kvöld. Aldrei. Hann er einstakur og við eigum hann! Þið hinir megið eiga ykkar Rio, Sol og Terry … við myndum ekki vilja skipta við ykkur fyrir neinn pening!

2. ‘The special one’ ??? Taktískt undrabarn? Besti þjálfari í Evrópu? Yeah right! José Mourinho er ekki einu sinni besti þjálfari á Englandi, hvað þá í allri álfunni. Til að orða það á sem prúðastan máta, þá gjörsamlega skúraði RAFAEL BENÍTEZ gólfið með José Mourinho í þessu einvígi. Þetta einvígi vannst alveg jafn mikið utan vallar og innan, á meðan skiptingarnar okkar dugðu 100% frábærlega í báðum leikjum þessa einvígis, sérstaklega í kvöld, þá hafði José eftirfarandi til málanna að leggja: setja Robert Huth inná Í FRAMLÍNUNA! Sniðugt! Og … taka Glen Johnson út fyrir Géremi? Líka sniðugt, eftir þrjár mínútur var Riise búinn að binda skóreimarnar á Géremi saman og skapa mark fyrir Liverpool. Rafael Benítez sýndi í kvöld hvers vegna við eigum að treysta honum fyrir framtíð Liverpool - hann er búinn að koma þessu meiðslahrjáða, sundurtætta og óstöðuga Liverpool-liði í úrslit TVEGGJA KEPPNA í vetur, og það á sínu fyrsta tímabili. Ekki einu sinni José Mourinho hefur leikið það eftir! ‘The special one’ ? His name is Rafa, Rafa Benítez!!!

Og að lokum…

Steven Gerrard. Fer. Ekki. Fet. Í. Sumar.

Xabi Alonso kemur inn í úrslitaleikinn. Við verðum með nánast okkar sterkasta lið í þeim leik. Djöfull ætla ég að njóta þess að horfa á PSV Eindhoven og AC Milan spila annað kvöld … eftir að ég er búinn að panta mér farseðil til Istanbúl!

Frábært kvöld. Til hamingu Púllarar nær og fjær, þetta var sko sanngjarnt og við getum lítið annað gert en fagnað þessu ærlega!

Uppfært (Einar Örn): Þetta er svo yyyyyndislega sætt að það er ekki fyndið. Þetta er það, sem mig dreymdi um þegar við drógumst gegn Chelsea. Ég vonaðist alltaf til að lenda ekki á móti Chelsea, þar sem að ég vissi ekki hvar ég myndi enda ef við myndum tapa enn einu sinni fyrir þeim. En eftir að við sáum að við myndum mæta þeim, þá var ég sæmilega bjartsýnn.

Ég var á Players í kvöld, mætti 90 mínútum fyrir leik og fékk ekki einu sinni sæti. Ég verð eiginlega að játa að ég var furðu rólegur í fyrri hálfleikurinn, en sá seinni var nánast óbærilegur vegna spennu.

Ég verð að segja að mómentið þegar Jamie Carragher tók Kezman, þá var ég í fyrsta skipti viss um að við myndum vinna þetta. Carra gerir ALLT fyrir þetta lið, það er svo augljóst og ég man að ég stökk upp og öskraði: “Sjáiði þennan fokking snilling” þegar Carra dreif sig upp kantinn. Þvílíkur leikmaður og hann var klárlega maður leiksins.

Ég var þó alltaf að undibúa mig andlega undir markið frá Chelsea. Þeir hafa verið svo heppnir í vetur að ég bjóst alltaf við að þeir myndu klára þetta. En þeir gerðu það ekki. Fyrir utan eitt til tvö færi áttu þeir ekki sjens. Við áttum í raun jafnmörg dauðafæri í leiknum og þeir.

Bara einn punktur, sem Kristján minntist lauslega á. Ég verð að játa að ég var hissa á að sjá hvað Liverpool stuðningsmmenn á Players voru fúlir yfir skiptingunni á Nunez og Kewell. Þetta voru FULLKOMNAR Skiptingar. Það gekk ekkret að halda boltanum í liðinu og því var fullkomið að fá Núnez, sem gæti keyrt uppí hornið og barist á kantinum og Kewell, sem gæti haldið boltanum. Þeir gerðu nákvæmlega það, sem ég átti von á.

En þetta var allt frábært. Æði!

Vitiði hver er tapsár? Jose Mourinho en núna er mér bara nákvæmlega sama hvað Chelsea menn segja.

Ég hélt að ég myndi fyrst og fremst gleðjast yfir óförum Chelsea í þessari stöðu. Eeeeeen staðreyndin er bara sú að mér er nákvæmlega sama um Mourinho, Lampard, Eið Smára og Chelsea. Þetta snýst allt um Liverpool Við unnum undanúrslitarimmu í fyrsta skipti í 20 ár og VIÐ ERUM KOMNIR Í ÚRSLIT Í MEISTARADEILDINNI!!! Í fótbolta gerist þetta varla betra.

Til hamingju, öll!