23. október, 2004
Glæsilegt. Öruggur 2-0 heimasigur gegn Charlton.
Við töpuðum tvisvar gegn Charlton á síðsta tímabili, en það var engin hætta á því að það myndi gerast í dag. Liverpool var algjört yfirburðarlið á vellinum frá fyrstu mínútu til þeirrar 90. Eina umkvörtunarefni mitt er að sigurinn hefði átt að vera miklu, miklu stærri. 4-0 eða 5-0 hefðu verið sanngjörn úrslit.
Ég hef sjaldan verið jafn lítið stressaður yfir Liverpool leik. Það var bara spurning um hvenær við myndum skora.
Benitez stillti upp nokkurn veginn sama liði og á móti Deportivo, enda lítil ástæða til að breyta. Eina breytingin var að Josemi var í banni og því kom Steve Finnan inn fyrir hann (og spilaði verulega vel).
Chris Kirkland
Finnan - Carragher - Hyypiä - Traoré
García - Alonso - Hamann - Riise
Baros - Cissé
Einsog ég sagði, þá var bara tímaspursmál hvenær mörkin myndu koma. Og þegar þau komu, þá voru þau svo sannarlega glæsileg. Riise skoraði sitt fyrsta mark í laaaangan tíma á 51. mínútu. Eftir basl í vítateignum fékk Riise boltann fyrir utan teig, tók hann á lofti og smellti honum í vinstra hornið.
Ef markið hjá Riise var glæsilegt, þá var markið hjá Garcia eitt af mörkum þessa tímabils. Alonso gaf á hann við miðjuna, Garcia tók boltann með sér og þrumaði boltanum í boga framhjá Kiely í markinu. Boltinn virtist vera á leiðinni útaf en á miðri leið sveigðu hann í átt að markinu og í netið. Ekki sjens fyrir Kiely. Frábært mark.
Bara smá tölfræði, sem sýnir yfirburðina. Liverpool var með boltann 60% af leiknum. Við fengum 12 horn, Charlton ekkert. Við áttum 18 skot að marki, Charlton 3. Liverpool gjörsamlega yfirspilaði Charlton allan leikinn.
Baros, Sinama-Pongolle, Cisse og Alonso hefðu allir getað skorað í leiknum.
Maður leiksins: Án nokkurs vafa Luis Garcia. Frábær leikur. Hann byrjaði á kantinum, en skipti við Cisse í fyrri hálfleik og var besti maður vallarins. Sí skapandi og hættulegur. Kórónaði leikinn með frábæru marki.
Það lék enginn illa fyrir Liverpool í dag og liðið var lygilega jafnt. Nokkrir stóðu þó uppúr. Djibril Cisse var frábær á kantinum. Notaði hraðann vel og tók Hermann Hreiðarsson oft í nefið.
Alonso og Hamann áttu miðjuna algerlega og tóku Murphy m.a. í nefið. Danny Murphy átti típískan leik, það er hann átti fleiri sendingar á mótherja en samherja. Það er í raun magnað að Liverpool skuli ekki hafa skorað eftir þau skipti sem Murphy gaf okkur boltann.
En semsagt mjöööög verðskuldaður sigur, sem var aldrei í hættu. Ennþá erum við með fullkomin árangur á heimavelli. Við höfum unnið alla leikina og markatalan á heimavelli í deildinni er: 10-1. Fjórir leikir á heimavelli og fjórir sigrar. Anfield er að verða að virki aftur!
En núna taka við 3 mis-erfiðir útileikir í röð. Millwall næst á þriðjudaginn (þar sem búast má við talsverðum breytingum), svo Blackburn á laugardaginn á Ewood Park og svo svakalegur útileikur gegn Deportivo.
En þetta er gott veganesti.
Viðbót (Kristján Atli): Ég er sammála Einari, þessi sigur var glæsilegur og í raun þróaðist þessi leikur svipað og Deportivo-leikurinn. Hvort að Charlton-menn ætluðu sér það eða ekki veit ég ekki, en þeir voru strax á fyrstu mínútu komnir í hálfgerða nauðvörn og við héldum áfram að pressa þá þangað til á síðustu mínútunum.
Þá átti Luis García algjörlega frábæran leik í dag, en þess fyrir utan langar mig að útnefna nokkra sem mér fannst góðir: Djimi Traoré var enn og aftur frábær í vinstri bakverðinum, Steve Finnan átti flottan leik í hægri bakverðinum, Riise virkaði mjög frískur á vinstri kantinum, Carragher rúlar!!!!, og að lokum fannst mér Sinama-Pongolle eiga mjög sterka innkomu og ef línuvörðurinn hefði ekki dæmt eina kolvitlausa rangstöðu hefði hann getað skorað í dag.
Og eitt að lokum: hversu gaman er það að sjá Rafa Benítez bæta í sóknina í stöðunni 1-0 og 2-0? Eftir að við komumst í 1-0 þá tók hann Riise útaf (vegna þreytu) fyrir sókndjarfari kantmann í Harry Kewell. Þegar við síðan vorum komnir í 2-0 tók hann Milan Baros útaf, en í stað þess að setja t.d. Diao inn og styrkja miðjuna setti hann bara Pongolle inná og gaf honum kortér. Tók síðan Traoré útaf fyrir sókndjarfari bakvörð í Stephen Warnock.
Maður man bara allt of oft eftir því þegar við vorum komnir 1-0 yfir á heimavelli og Houllier bakkaði með liðið. Leikir eins og gegn Portsmouth, Man City, Arsenal, Birmingham og Southampton á heimavelli í fyrra eru góð dæmi um þetta. Við bökkuðum alltaf eftir að við vorum komnir yfir - og stundum jafnvel þrátt fyrir að vera undir (eins og gegn Southampton).
Það er bara gaman að sjá hversu mikill vilji er hjá Benítez til að sækja og vinna afgerandi á heimavelli - og það smitar frá sér inná völlinn og liðið er að pressa andstæðingana fram á síðustu mínútu! Og það er ekki eins og við séum að fá á okkur fleiri mörk í deildinni, þrátt fyrir þessa áherslu á sóknarleikinn. Eitt mark í fjórum heimaleikjum er betri árangur en t.d. hjá Arsenal og jafngóður árangur og hjá Chelsea.